vroege olie op doek uit 1972 van Cyr Frimout, broer van Dirk Frimout. Cyr Frimout stelt voorwerpen en situaties uit de dagelijkse werkelijkheid voor. Het landschap wordt in de werken belangrijker en het dient als een zachte wazige achtergrond waartegen de realistische voorwerpen in krachtige kleuren zich scherp aftekenen. Hij opent deuren en vensters op de natuur waar men de frisse lucht inademt. Ook de vrouw is in zijn werk aanwezig, niet opdringerig, maar speels door kleren en linnen die de vorm van haar lichaam suggereren. In schijnbaar los verband brengt Cyr Frimout allerhande elementen uit het dagelijkse leven samen. De fantasie dartelt op het doek zoals de was op de buiten wappert aan de wasdraad. Cyr Frimout slaagt erin elementen uit het surrealisme, de pop-art, het hyper-realisme en de figuratieve traditie in een persoonlijke visie te integreren. Over zijn werk hangt een feestelijk klimaat en een magische kleur. Het is als een bundel absurde poëzie.